Reeds in 2006 berichtte de BBC over pasgeborenen in een ziekenhuis in Charkov, bij wie organen en stamcellen werden verwijderd. De moeders werd verteld dat hun baby’s na de geboorte waren overleden. Nu het land door de oorlog in vernieling is gebracht, is Oekraïne een plek geworden waar mensenhandel een nieuw dieptepunt heeft bereikt. Zo zijn er sinds 2022 nieuwe organisaties opgericht, zoals de zogenaamde White Angels en Phoenix, die onder het mom van humanitaire hulp kinderen weghalen uit Oekraïne en onderbrengen in ‘veilige’ landen, waar ze meestal verkocht worden aan orgaanhandelaren, of aan pedofiele netwerken.

Tijdens een op 27 juli 2023 gehouden conferentie over Oekraïense misdaden tegen de kinderen van Donbass, kwam naar voren dat dergelijke organisaties pas in het vizier kwamen toen de stad eenmaal in gevecht was, en dus in een staat van chaos, en de ouders van deze kinderen zich daarom niet meer tot officiële instanties konden wenden. Een ideale situatie voor allerlei soorten mensenhandelaars. Hoewel White Angels in de Oekraïense en reguliere westerse media wordt afgeschilderd als een liefdadigheidsorganisatie die zich het lot van kinderen en dieren aantrekt, blijkt uit de vele getuigenissen van journalisten ter plaatse een duistere kant te zitten aan dit soort organisaties. Door de reguliere media wordt dit echter pertinent afgedaan als ‘desinformatie’.

Er zijn veel oorlogsvluchtelingen die het verhaal over kinderontvoeringen door organisaties als de White Angels hebben bevestigd. Op de conferentie werd duidelijk hoe deze organisatie te werk gaat, toen moeder Liliya en haar dochter Kira verklaringen aflegden over hun ervaringen. Kira vertelde hoe zij aan het begin van de oorlog, samen met negen andere kinderen van haar school, in een plaatsje in Loegansk naar West-Oekraïne werd geëvacueerd, zonder toestemming van hun ouders, met wie zij vervolgens geen contact meer mochten opnemen. Kira kende haar moeders telefoonnummer uit haar hoofd, en het lukte haar om informatie door te geven over hun verblijf, eerst in Lviv en later in Khoust. Uiteindelijk wist moeder Liliya haar dochter op te sporen en terug te halen naar huis. Een uitzonderlijk geval, want meestal worden deze kinderen nooit meer teruggevonden.

Het bleek dat er voor Kira en de andere kinderen nieuwe geboortecertificaten waren gemaakt en dat ze als wezen stonden geregistreerd. Het plan was om de kinderen naar een Pools weeshuis te sturen, waarna de kans groot was dat de kinderen in handen zouden vallen van pedofiele netwerken of orgaanhandelaren. Hetzelfde gebeurde met de kinderen uit Nikolayevka, die naar een vakantiekamp werden gestuurd om ze ‘een veilig onderkomen te bieden’, maar van wie de ouders nog altijd niet weten waar ze gebleven zijn. Wanneer de ouders contact zochten met de White Angels om daar achter te komen, beweerde de organisatie nergens vanaf te weten.

Draagmoederschap

Nu Oekraïne als gevolg van de oorlog op een absoluut economisch dieptepunt is beland, beleven draagmoederschapsbureaus hoogtijdagen door de erbarmelijke omstandigheden waarin de bevolking zich bevindt. Veel landen hebben het commerciële draagmoederschap, vanwege het toenemende aantal mensenrechtenschendingen dat ermee gepaard gaat, bij wet verboden. Dit heeft ervoor gezorgd dat de internationale vraag naar draagmoeders zich voor een groot deel naar Oekraïne heeft verplaatst, waar chaos regeert en de gecorrumpeerde regering deze bedrijven geen strobreed in de weg legt. Het land fungeert inmiddels als het epicentrum van de draagmoederschapsindustrie, en is goed voor maar liefst een kwart van de wereldmarkt.

De grootste speler op de Oekraïense markt – BioTexCom, een bedrijf dat in Zwitserland staat geregistreerd – pronkt op zijn website met een luxe kliniek, inclusief luxe state-of-the-artapparatuur. Achter deze façade gaat een andere realiteit schuil en blijkt het voor de draagmoeders geen prettige ervaring te zijn. Emma Lamberton, verbonden aan de Universiteit van Pittsburgh, heeft onderzoek gedaan naar de gevaren die Oekraïense vrouwen lopen door de draagmoederindustrie. In de meeste draagmoederschapscontracten geven vrouwen al hun rechten op omtrent de zwangerschap, zo stelt zij. En hoewel er geen grootschalige gegevens beschikbaar zijn, meldden verschillende draagmoeders verplichte abortussen te hebben ondergaan van foetussen die niet aan de wensen van de klant voldeden. De vrouwen zouden verder als vee worden behandeld en slechts een geringe vergoeding ontvangen. Ze zouden er zo’n $ 300 per maand mee verdienen, dit in tegenstelling tot de exorbitante bedragen die klanten voor een baby moeten betalen, variërend van $ 45.000 tot $ 60.000. Hoewel voorstanders claimen dat de vrouwen er zelf voor kiezen om draagmoeder te worden, is het de vraag hoe vrijwillig het is, wanneer schrijnende armoede de vrouwen tot deze keuze heeft gedreven.

De oorlog heeft ervoor gezorgd dat Oekraïners meer dan ooit slachtoffer zijn van allerlei vormen van uitbuiting. Oekraïense overheidsfunctionarissen verdienen dankzij de voortdurende oorlog veel geld aan de criminele activiteiten waaraan zij deelnemen, en waarbij meestal kinderen het slachtoffer zijn. Zo is er een situatie gecreëerd waarbij het Westen zorgt voor niet-aflatende steun aan Oekraïne voor de oorlog, in de vorm van financiering en wapens, terwijl Oekraïne in ruil hiervoor kinderen levert aan het Westen, soms aan potentiële wensouders, maar veel vaker aan monsterlijke criminele netwerken.

Wat vertel ik mijn medemens?

1. Heel jonge vrouwen zijn Oekraïne ontvlucht en vervolgens in de seksindustrie terechtgekomen.
2. Organisaties als de White Angels en Phoenix halen onder het mom van humanitaire hulp kinderen weg uit Oekraïne, die vervolgens worden verkocht aan orgaanhandelaren of aan pedofiele netwerken.