Het nemen van de injecties bood dus geen enkel gezondheidsvoordeel. Het beschermde nergens tegen. Het oude gezegde ‘baat het niet dan schaadt het niet’ ging dus in dit geval allerminst op. Het baatte inderdaad niet, maar het schaadde wel degelijk. Want buiten al die plotselinge sterfgevallen, in alle leeftijdscategorieën, ontstond er vrijwel direct ook een enorm scala aan ernstige en minder ernstige bijwerkingen. Van tijdelijk lichamelijk ongemak tot en met blijvende invaliditeit.

Verwijtbaar beleid

Het is nog enigszins voorstelbaar dat regeringen aanvankelijk dusdanig in paniek waren dat ze overhaaste beslissingen namen. Al heel snel bleek echter niet alleen dat de ziekte veel minder ernstig was dan in aanvang werd beweerd, maar ook dat de injecties geen bescherming boden, en wel ernstige gevolgen hadden voor de gezondheid en het leven van vele geïnjecteerden. Op dat moment had iedere bonafide regering onmiddellijk ingegrepen en het injectieprogramma gestopt. Het feit dat alles onverminderd doorging, betekent dat de betreffende regeerders, ondanks de beschikbare kennis over de kolossale schade die erdoor werd aangericht, ervoor kozen om die informatie te negeren. Sterker nog: wie dergelijke informatie wel deelde, werd gecensureerd of vervolgd, zoals vele artsen overkwam die vanuit hun medische expertise alarm sloegen. Welk motief daarbij speelde? Daarnaar zouden we kunnen gissen. Onwil om het eigen ongelijk toe te geven? Of erger? In beide gevallen diskwalificeert het de betreffende regeringen als vertegenwoordigers van de volksbelangen. Dat maakt hun handelen ernstig verwijtbaar.

Misleidende statistiek

Ondanks de vele onderzoeken en wetenschappelijke artikelen die er sinds het begin van de campagne beschikbaar zijn gekomen, en ondanks de ervaringen die zijn opgedaan, wordt er momenteel weer een nieuwe injectiecampagne opgezet, waarbij met geen woord gerept wordt over de inmiddels bekende risico’s. Sommigen (waaronder vele artsen en wetenschappers) noemen dat ‘onverantwoord’, maar ‘misdadig’ sluit beter aan bij de werkelijkheid.

Regeerders, instituten en media wringen zich in de meest merkwaardige bochten om de schijn op te houden dat er niets aan de hand is. Zo wordt er beweerd dat de aanhoudende sterfte vooral zou voorkomen bij ongevaccineerden. Om die bewering kracht bij te zetten wordt er gebruikgemaakt van ernstig vervuilde statistiek. Dat gebeurde in de jaren van de ‘pandemie’ ook veelvuldig. De objectieve cijfers laten bijvoorbeeld grote pieken in sterfte zien, direct na aanvang van het injecteren, evenals na de tweede prikrondes, waarbij mensen zich in groten getale op ongeveer hetzelfde moment lieten injecteren. Binnen een week verviervoudigde de oversterfte, en dat gebeurde zowel direct na de eerste als na de tweede prikronde. Alle mensen die kort na het prikken overleden, werden echter geregistreerd als ‘ongevaccineerd’ omdat de status ‘gevaccineerd’ pas twee weken na de tweede prik werd toegekend. Tussen de eerste en de tweede prik zat ongeveer zes weken. Iedereen die in de eerste acht weken stierf als gevolg van de injecties, werd dus in de statistieken opgenomen als ‘ongevaccineerd’. Omdat dit veel mensen betrof, wordt zo de schijn gewekt dat vooral ongevaccineerden overleden. Daarnaast is gebleken dat het CBS (dat veel van de statistieken bijhoudt) de vaccinatiestatus van 878.000 mensen is ‘kwijtgeraakt’ en vervolgens die kleine miljoen mensen voor het gemak maar heeft ingedeeld onder de rubriek ‘ongevaccineerd’. Omdat in Nederland zo’n 85% van de bevolking geïnjecteerd is, zal dat voor de meeste van die 878.000 ook gelden. Desondanks worden alle sterfgevallen binnen deze groep opgetekend als ‘ongevaccineerd overleden’.

Of hier sprake is van onzorgvuldigheid of opzettelijke misleiding, daarover lopen de meningen uiteen, maar in beide gevallen kan het tot ernstige consequenties leiden voor mensen die zich op basis van deze misleidende statistieken alsnog laten prikken. Dat deze (al dan niet opzettelijke) fouten niet worden gecorrigeerd, geeft echter te denken. Wie levensreddende kennis opzettelijk onthoudt aan mogelijke slachtoffers, pleegt, ook voor de wet, een misdaad.

Informatieplicht

Veruit de meeste lezers van Gezond Verstand zullen er uiteraard niet over peinzen zich de komende tijd te laten inspuiten met deze schadelijke en soms dodelijke middelen. Of de nieuwe promotiecampagne nog veel mensen zal verleiden om nog maar een keer de mouw op te rollen, valt nog niet te overzien. In 2021 en 2022 gingen de meesten niet overstag omdat ze geloofden dat het gezondheidsvoordeel of bescherming bood, maar vooral omdat ze hun normale leven, inclusief horecabezoek en vakantie, weer wilden oppakken. Vooralsnog is er van een selectief afsluiten van dit soort zaken op dit moment (nog) geen sprake, dus zal het aantal mensen dat zich de komende maanden laat verleiden aanzienlijk kleiner zijn dan toen. Daarnaast is er nu geen (kunstmatig opgevoerde) paniektoestand. Hopelijk zal het verstand ditmaal zegevieren bij de meeste mensen, maar al zou er maar sprake zijn van een kleine groep die er ook deze keer voor dreigt te vallen, dan gaat het nog steeds om mensenlevens. En waar ieder aan corona toegeschreven sterfgeval in 2020 en 2021 dagelijks breed uitgemeten werd in de media, is het nu, ondanks de veel grotere en aanhoudende sterfte, stil. Dat betekent dat er voor iedereen voor wie een mensenleven nog iets waard is, niks anders opzit dan zijn/haar medemens te informeren. We hebben nu immers geleerd dat de media dit nalaten. Dat geeft u en mij de morele plicht om de beschikbare informatie met zoveel mogelijk anderen te delen.