De ontwikkeling van het bovengenoemde Fischer-Tropsch-Proces, dat mede leidde tot de wetenschap dat aardolie en aardgas niet fossiel zijn, wordt – naast het gangbare aanboren en oppompen ervan – gebruikt voor het kunstmatig produceren van olieproducten. Nu is het nog niet voldoende rendabel om dit op grote schaal toe te passen, vanwege de benodigde hoge temperatuur. Daarom wordt deze methode momenteel gebruikt door o.a. Shell en Qatar Petroleum op olievelden die niet rendabel genoeg zijn voor pijpleiding-transport. De daaruit resulterende producten zijn: hoogwaardige synthetische petroleum (kerosine), synthetische motorolie, chemicaliën en wasmiddelen. De toekomstige productie van een miljoen vaten per dag is niet voldoende om de huidige aardolieproductie (85 miljoen vaten per dag) te vervangen. Wel lopen er innovatieve projecten, waarbij gekeken wordt naar betere methoden dan het inmiddels honderd jaar oude Fischer-Tropsch-Proces. Het is al mogelijk om van CO2 plus H2O (water) brandstof te maken. In ieder geval komt de techniek voor verscheidene toepassingen van synthetische olie steeds dichterbij.

Ongeacht of de brandstoffen (koolwaterstoffen) nu biologisch of a-biologisch tot stand zijn gekomen, voor de verbranding hiervan is zuurstof nodig, waarbij op zijn beurt weer CO2 vrijkomt. Het geheel is een keten van natuurlijke processen en het zijn steeds weer scheikundige verbindingen die de natuur zelf regelt. De stelling dat brandstof op kan raken is daarmee onjuist, aangezien dit natuurlijke elementen en processen zijn die permanent op aarde aanwezig zullen blijven. De vraag was lange tijd alleen hoe koolstof en waterstof zich diep onder de grond konden verbinden tot aardolie en aardgas. Op die diepte in de aarde is nog nooit iets van fossiele herkomst gevonden, dus moest er een andere verklaring zijn voor hoe deze energiebronnen daar tot stand komen. De theorie van fossiele herkomst van aardolie is inmiddels voor veel mensen mede ongeloofwaardig door de vraag – gezien het olieverbruik in de afgelopen 150 jaar – hoeveel prehistorische dieren er wel niet geleefd zouden moeten hebben op vijf km en dieper onder het aardoppervlak. Om toch het ‘fossiele brandstof’ verhaal in stand te kunnen houden werden er steeds weer nieuwe theorieën bedacht, zoals oerbossen miljoenen jaren geleden, plankton en bacteriën die steen eten, enzovoort. Uitgebreide kennis van scheikunde is er niet voor nodig om te doorzien dat zulke theorieën onjuist zijn.

Ondanks alle kennis bij de olie-industrie over koolwaterstoffen en hoe die ook a-biologisch tot stand kunnen komen, houden politici en media – na honderd jaar kennisuitbreiding en ontwikkeling – nog steeds vast aan de fossiele aardolie theorie. In de media spreekt men tegenwoordig alleen nog maar over fossiele aardolie en fossiele brandstoffen, waarbij het woord ‘fossiel’ er altijd bij wordt genoemd. Blijkbaar moet aardolie schaars zijn, en op kunnen raken. Met dit officiële verhaal kan men de basis leggen voor een afwijkende industriële agenda, zoals we in deze tijd van klimaatangst duidelijk kunnen zien. Valse officiële verhalen worden door de media verspreid en actueel gehouden, en kunnen door politici gebruikt worden om angst te zaaien en dure alternatieven na te jagen. De verschillende officiële verhalen worden daarnaast ook nog eens aan elkaar gelinkt. Zo zou energieverbruik met CO2 uitstoot het klimaat aantasten, waardoor geen plantengroei meer mogelijk zou zijn, waardoor een toekomstige hongersnood ons zorgen baart, enzovoort. Het houdt nergens op. In ieder geval valt hierin geen enkele logica te ontdekken, en zelfs de meest simpele vorm van scheikunde is voldoende om deze theorie van klimaatverandering onderuit te kunnen halen.