De AfD staat nu in de peilingen vlak achter CDU/CSU (de partij van voormalig kanselier Merkel), die dachten te kunnen profiteren door de AfD voortdurend te krenken en ondermijnen, en bij voorbaat alle samenwerking ermee uit te sluiten. De AfD wordt weggezet als extreem rechts, antisemitisch en levensgevaarlijk, zoals in Nederland de FvD wordt afgeschilderd. Op geen enkele wijze is hier echter sprake van en dat ziet de gemiddelde Duitser ook. Maar het binnenlandse politieke conflict gaat nog dieper. In Hessen heeft Antifa alle privéadressen van AfD politici openbaar gemaakt, iets wat in het huidige politieke landschap pas echt levensgevaarlijk is, en recent werd Andreas Jurca (Augsburg) op zeer gewelddadige wijze aangevallen, en Beatrix von Storch met fecaliën besmeurd. Pas in een heel laat stadium hebben de gevestigde media en de politierapporten van deze zaken zeer summier melding gemaakt.

Duitsland heeft zestien deelstaten, die geheel anders functioneren dan de provincies in Nederland. Ze zijn deels autonoom en hebben elk een eigen minister-president en een kabinet met eigen ministers. Dat maakt de deelstaatverkiezingen heel belangrijk als graadmeter voor wat er onder de bevolking speelt. Er zullen op 8 oktober  deelstaatverkiezingen in Beieren en Hessen worden gehouden.

Anders dan in de landelijke politiek, is op het niveau van de deelstaten het nodige aan het verschuiven. Daar waar landelijk een zogenaamde ondemocratische ‘brandmuur’ tegen de AfD is opgetrokken, is deze in de deelstaten reeds aan het afbrokkelen. Dat houdt in, dat op dit lagere niveau steeds meer leden van de gevestigde partijen zich uitspreken vóór samenwerking, wat verdeeldheid binnen de gevestigde partijen kan veroorzaken, of al heeft veroorzaakt. Als de AfD in een deelstaat de verkiezingen zou winnen en zij geen samenwerking zouden kunnen vinden met een ‘oude’ partij, is het mogelijk om een minderheidsregering te vormen. Dit is rechtsgeldig en de AfD zou hun vakmensen op alle ministersposten kunnen zetten zonder partijruzies met derden.

Echter, in dat geval is er toch een probleem. De minister-president en de hele ministersploeg zouden beëdigd moeten worden, maar dat zal wellicht niemand willen of durven doen. Dan zal er een coalitie gezocht moeten worden en dat proces kan door de ‘oude’ partijen tot een jaar worden vertraagd. In dat geval moeten er nieuwe verkiezingen komen en een jaar zonder regering zou ook zeker de kiezer niet ontgaan, waardoor het ondemocratische gedrag van de ‘oude’ partijen de AfD zomaar nog meer kiezers zou kunnen opleveren. Gaan de ‘oude’ partijen toch het risico op nieuwe verkiezingen riskeren, dan zou een deel van de CDU-aanhang en/of andere partijen uit pure frustratie met wat er zich een jaar lang voor hun ogen heeft afgespeeld kunnen overstappen naar de AfD.

Mocht er echter toch een minderheidsregering komen, dan betekent het dat bij elk wetsvoorstel door de afgevaardigden hoofdelijk gestemd zal moeten worden. Deze AfD minderheidsregering zal geen voorstellen doen die geen bijval zullen vinden bij de meerderheid van de kiezers. Vrijwel geen enkele afgevaardigde zal het wagen zich met naam en toenaam kenbaar te maken als degene die willens en wetens tegen een goed AfD voorstel heeft gestemd, enkel en alleen omdat het voorstel van de AfD afkomstig is. Op 8 oktober zal in Beieren en Hessen duidelijk worden welke kant de burger in die deelstaten op wil. Het is belangrijk om te weten dat in tegenstelling tot de gifgroene linkse partijen alle AfD afgevaardigden zeer goed gekwalificeerd zijn en allen één of meerdere studies hebben afgerond. Alice Weidel (1979), woordvoerder van de landelijke AfD fractie en samen met Tino Chrupalla voorzitter, promoveerde in 2011 summa cum laude en werd doctor in de filosofie en internationale betrekkingen, nadat zij zes jaar in China had gewoond en gewerkt voor The Bank of China. Kortom, de AfD lijkt mede door de kwaliteit van de topleden niet meer te stoppen. Een partijverbod zou dat kunnen veranderen, en daar wordt door de gevestigde partijen inderdaad hardop over gespeculeerd.

Toen in januari 2022 Friedrich Merz (een voormalig functionaris bij BlackRock) partijleider werd van CDU/CSU, vertelde hij in zijn eerste redevoering dat hij in staat zou zijn om de AfD te halveren. Nu staat zijn partij in de peilingen rond 25% van de stemmen en is het denkbaar dat de AfD de grootste partij van Duitsland zou kunnen worden. Onlangs zei een AfD-afgevaardigde dat het mogelijk is om CDU/CSU te halveren, maar nu wordt dit met selectieve verontwaardiging ‘gekwalificeerd’ als bedreiging. De angst voor de AfD zit er goed in. De AfD heeft nog nooit deelgenomen aan een landelijke regering, dus de zeer slechte peilingen, met nog maar net 29% goedkeuring ten aanzien van het beleid van de huidige regering in Berlijn, kan hen in ieder geval niet verweten worden.

Het is een onderdeel van de Europese Green Deal van Eurocommissaris Frans Timmermans. Met de nieuwe wet wordt gentechniek breder beschikbaar gemaakt voor de Europese landbouw. Daarmee lijkt het alsof de EU nu pas GMO geteelde gewassen toestaat, maar dat is niet het geval. Van de 37 miljoen ton aan sojabonen die in de EU gebruikt wordt voor veevoeder, is 36 miljoen ton genetisch gemanipuleerd. Ook wordt al sinds 1998 een genetisch aangepast maisras verbouwd. Het betreft het MON 810 maisras van Bayer/Monsanto, dat verbouwd wordt op 150.000 hectare landbouwgrond in voornamelijk Spanje, Duitsland, Tsjechië en Italië.

Met al die innovatie en productieverhoging hebben we veel aan authenticiteit moeten inleveren. Een goed voorbeeld is de aardbei. Het echte aardbeienseizoen duurt oorspronkelijk maar drie weken, van half juni tot begin juli. Door diverse nieuwe teelttechnieken is dat seizoen in enkele decennia opgerekt van begin april tot aan december. Dat voelt tegennatuurlijk, en dat is het ook.

Veel mensen pleiten voor een biologische of biologisch dynamische teelt van gewassen. Daarmee zou de authenticiteit van ons voedsel weer teruggebracht kunnen worden naar hoe de natuur het bedoeld heeft. Hoe mooi dat streven ook is, de kleinschaligheid die dat met zich meebrengt, kan alle monden momenteel niet voeden. Bovendien ligt de kostprijs voor organisch voedsel gemiddeld 21% hoger dan voor niet-organisch voedsel. Daarbij mogen we niet vergeten dat de reden van hongersnood niet het gebrek aan voedsel is, maar armoede. Een ander belangrijk punt betreft de constante afname van het aantal boeren.

Het aantal boeren in Europa is in vijftien jaar tijd met vijf miljoen teruggelopen, een daling van maar liefst 37%. Daarmee is niet alleen een einde gekomen aan miljoenen boerenbedrijven, maar ook aan de vakkennis die zo cruciaal is voor landbouw en veeteelt. Het is ook de nekslag voor de kennisoverdracht die in deze sector altijd van generatie op generatie plaatsvond.

Met het uitkopen van boeren vanwege het stikstofbedrog wordt dit proces nog verder versneld. Anders gezegd: wanneer kleinschalig biologisch boeren de toekomst zou hebben, dan is daar noch de mankracht, noch de kennis voor aanwezig. Bovendien produceren biologische boeren per hectare zo’n 20% minder dan niet-biologische boeren. Dat zou betekenen dat grote lappen natuurgebied vrijgemaakt moeten worden voor landbouw. Niet onmogelijk, maar moeilijk haalbaar.

Daarmee lijkt de toekomst van voedsel nog meer de richting van intensivering op te gaan. Vaak wordt gedacht dat dit in het voordeel van de grote zaad- en  gewasbeschermingsbedrijven. Maar die zijn gebaat bij een markt bestaande uit een grote variëteit aan afnemers, die zij via hun fijnmazig distributienetwerk goed kunnen bereiken. Zij zijn niet gebaat bij een verdere concentratie van de markt.

De echte bedreiging voor onze voedselvoorziening komt dan ook niet uit de sector zelf. Die komt van synthetische voedselfabrikanten en insectenkwekers met ronkende namen als Impossible, Beyond Meat, Bestico, Proti-Farm, Mosa Meat, Perfect Day, Formo, Ginkgo, Protix en Believer Meat. Zij zetten nu al bijna 20 miljard dollar om, maar vanaf 2030 wordt een verdubbeling verwacht. Achter hen zitten grote investeerders en bedrijven als BlackRock, Vanguard, SoftBank, MicroSoft, Breakthrough Energy, Wallmart, Nestlé en miljardairs als Bill Gates, Jeff Bezos, Mark Cuban, Larry Fink en filmster Leonardo di Caprio. Als het aan hen ligt, is ons voedsel in de toekomst niet meer van landbouw of veeteelt afkomstig. Het synthetische voedsel wordt kunstmatig geproduceerd, in laboratoria en fabrieken. In plaats van aarde wordt een kweekmedium gebruikt dat is gemaakt van chemicaliën. En waar vroeger alles gedaan werd om insecten te bestrijden, worden ze nu actief gekweekt voor consumptie; de wereld op zijn kop. Die ontwikkelingen ondergraven de belangen van de bestaande agro-industrie, de boer en vooral de consument.